Przygodę ze współczesnymi grami zacząłem w 2005 roku. Lubię gry intrygujące, które po jednej partii nie chcą się odłożyć na półkę... takie, których najzwyczajniej nie da się porównać do innych pozycji... gry które inspirują i nurtują... gry... no dobra, nie czarujmy się – tak konkretnie lubię euro. Nie tylko, bo przede wszystkim cenię pozycje, które mają „to coś”, czyli albo niepowtarzalny klimat, albo niepowtarzalną mechanikę, albo dają niesamowicie dużo prostej, soczystej radochy, bez względu na wynik partii. Ponadto jestem eRPeGowcem z wieloletnim stażem, głównie jako Wredny Mistrz Gry.
Kolor pionków: czerwony.
Gram z różnymi osobami – głównie są to znajomi w wieku 20-30 lat. Są ludzie o przeróżnych podejściach do gry i różnym ciśnieniu na zwycięstwo. Styl też ludzie mają różny – jedni grają zachowawczo, dostosowując się do zmiennych warunków partii, inni walą na rympał upierając się na jedną obraną na starcie strategię i jedną konkretną […]
Jest kilka takich gier, mogę je policzyć na palcach jednej ręki. Mają one jakąś magiczną moc. Może to magia ich mechaniki, może jakiś drzemiący w nich uśpiony potencjał, a może jeszcze jakieś inne cholerstwo. Nie wiem co to jest – wiem jak działa.
11.00 Pakuje gry do Janka, bo umówiliśmy się na Mage Knighta. No dobra, Mage Knight zajmie z 5 godzin, do tego tłumaczenie zasad. No to jak się spotykamy o 12, to skończymy 18, może przed 19. Janek mówił, że wieczór chce mieć wolny… no to nie będę brał Myrmes, czy innej euro na deser… ale […]
Jak wspomniałem wstępnie we wpisie The Origin of Geek – gryzie mnie ostatnio kwestia „Co lubię w grach?”. Może ujmę to bardziej ogólnie i zadam pytanie: Co ludzie lubią w grach? Na podium kryteriów, które przykuwają uwagę graczy stawiam mechanikę gry oraz jej klimat. Od lat zresztą trwa zażarta walka między euro graczami, a zwolennikami […]
Ostatnimi czasy kilka sytuacji skłoniło mnie do pewnej refleksji: Im więcej gram, tym mniej czuję co w graniu sprawia mi frajdę. Intrygująca mechanika? Ciekawy temat? Poczucie sprawiedliwości i brak losowości? A może po prostu dobra zabawa, nieważne kto wygra…? Nie, no tutaj to już się zapędziłem! Muszę się cofnąć do początków moich przygód z planszówkami, […]